هرگاه طلوع خورشید از مغرب به مشرق را دیدی

هرگاه پرواز ماهیان را دیدی

هرگاه شنای کبوتران را دیدی

هرگاه وفای آدمیان را دیدی

آنگاه بدان که فراموشت کردم

من رضای تو جستم

نشان روی تو جستم  بهر کجا  که رسیدم

                                    ز مهر در تو  نشانی  نه دیدم  و نه شنیدم

چه رنجها که  نیامد برویم  از غم  رویت

                                    چه جورها که ز دست تو در جهان نکشیدم

هزار نیش  جفا از تو  نوش کردم و رفتم    

                                    هزار  تیر  بلا از  تو  خوردم  و  نرمیدم

بجای من تو اگر صد هزار دوست گزیدی

                                    بدوستی ،  که  بجای  تو  دیگری  نگزیدم

بسی تو عهد شکستی که من رضای تو جستم

                                    بسی  تو مهر بریدی  که از تو من نبریدم

ازآن زمان که چو خواجو عنان دل به تو دادم

                                    بجان رسیدم  و  هرگز بکام  دل  نرسیدم